هالا علی نوجوانی بود که در شهری کوچک در کشور خود تونس زندگی می کرد، زمانی که برای اولین بار یک مداد خوشنویسی به دست گرفت.
او با الهام از مجموعه ای از وسایل بامبو که به عنوان هدیه دریافت کرد، شروع به یادگیری هنر سنتی کرد.
او گفت: من در 13 سالگی عاشق خوشنویسی شدم.
در ابتدا او به تنهایی مهارت های خود را توسعه داد، اما علی به زودی به دنبال آموزش رسمی در این حرفه بود و آن را تکمیل کرد.
او که در سال 2012 وارد کانادا شد، چهار سال پیش در نیوبرانزویک اقامت گزید و مدتها منتظر برگزاری اولین نمایشگاه عمومی خود در کشور جدیدش بود. پاسخ خوشحال کننده بوده است.
زمانی که من بومها را آویزان میکردم، همه در حال قدم زدن بودند و میگفتند: «اوه، خیلی زیباست. ما نمیدانیم پیام چیست، اما از ظاهر آن خوششان میآید». گفت علی.
شکستن قراردادها و موانع جامعه
علی توضیح می دهد که خوشنویسی سنتی به شدت بر گزاره های قرآنی استوار است.
اما او میخواست هنرش را در همه زمینهها فراگیرتر کند، بنابراین سعی کرد با آمیختن سنتهای سنتی با آنچه که «خوشنویسی آزاد» میخواند، «تعارفها را زیر پا بگذارد».
“اگر ما خوشنویسی رایگان بگیریم، آزاد هستیم که قوانین خودمان را ایجاد کنیم، شکل حرف چگونه باشد، کجا می خواهیم. [place it]. این بیشتر یک نگاه هنری است تا پیروی از قوانین.”
هالا علی در نوجوانی در تونس، کشور خود، عاشق خوشنویسی شد. او اکنون اولین نمایشگاه عمومی خود را در مونکتون، جایی که اکنون زندگی می کند، راه اندازی کرده است.
آثار علی با استفاده از رنگ اکریلیک، گچ و گاهاً ورق طلا خلق شده و بوم بافتی ایجاد کرده است. او هم از قلمهای خوشنویسی و هم از چوب بامبو استفاده میکند – یکی از قدیمیترین ابزارهای خوشنویسی در جهان.
در حالی که آثار او تا حد زیادی بیانگر و الهام گرفته از مبارزات و احساسات شخصی او هستند، برای او نمایشگاه بیشتر در مورد ارتباط با جامعه از طریق هنر است.
علی گفت: «من میخواهم ارزشهایمان را منتقل کنم، چگونه دیگران را میبینیم، چگونه دیگران را میپذیریم.
“ما اینجا نیستیم تا چیزی را تغییر دهیم – ما اینجا هستیم تا با هم باشیم، و با هم مثبت و قوی تر از همیشه باشیم. و این چیزی است که من سعی می کنم با هم ارتباط برقرار کنم.”

قطعات نمایش داده شده دارای مضامین فراگیر عشق، شفا و ارزش گذاری برای خود هستند.
این نمایشگاه از طریق مشارکت بین باشگاه فرهنگ عرب، یک سازمان غیرانتفاعی، و کتابخانه عمومی مونکتون برگزار شد.
ریم فیاد، یکی از بنیانگذاران این باشگاه، میگوید که اشکال هنری مانند خوشنویسی بهعنوان عوامل جامعهساز عمل میکنند و ارتباطات را در جایی که در غیر این صورت وجود نداشتند، ایجاد میکنند.
“صرف نظر از اینکه زبان را می فهمید یا نه، [calligraphy] فیاض گفت: چیز زیبایی برای کاوش است، درست مانند موسیقی.
“هنر به طور کلی می تواند نامزد بسیار خوبی برای ایجاد و استفاده از آن باشد – برای وادار کردن پیوندها و شکستن موانع به طوری که بقیه جامعه بتوانند با شما آشنا شوند.

“گاهی برای یادگیری در مورد تازه واردانی که از پس زمینه های خاصی می آیند، تردید وجود دارد. ممکن است کلیشه هایی نیز وجود داشته باشد. بنابراین آنچه که ما در اینجا به کار می بریم این است که هنر تجسمی برای دیدن و کاوش خوب است.”
علی قبل از مهاجرت به کانادا نمایشگاه هایی در تونس برگزار کرده است. او امیدوار است در آینده آثار خود را به کتابخانه های بیشتری در سراسر استان بیاورد و به طور بالقوه این هنر را به هنرمندان مشتاق آموزش دهد.
این نمایشگاه تا پایان فروردین ادامه دارد.