“من در بند بودم. اما چون به پول و احساسات من در مورد مشتریانم احتیاج داشتیم ، من روزانه هشت ساعت کار خود را ادامه می دادم و می رفتم.”

سی بی سی نیوز با هیئت های جبران خسارت کارگران استانی در سراسر کشور تماس گرفت و دریافت که بیش از 26000 ادعا توسط افرادی که در کار با COVID-19 مبتلا شده اند ، ثبت شده است. فریدمن یکی از بیش از 20 هزار نفری است که ادعاهای آنها تأیید شده است.

هزاران پرونده در سراسر کانادا ادعا می کنند

آمار ادعاهای جبران خسارت در محل کار اولین نشانه مشخص از تعداد افرادی است که به COVID-19 در کار در کانادا مبتلا می شوند ، اما این یک تصویر ناقص است.

هیچ حسابداری استانداردی از تعداد افرادی که هنگام کار به دلیل وصله ردیابی استانی و فدرال بیمار شده اند ، وجود ندارد.

بعلاوه ، این سیستم پرونده های COVID-19 را در بین کارگرانی که فاقد صلاحیت هستند یا به سادگی ادعا نمی کنند ثبت نمی کند.

در ماه آوریل علائم COVID-19 به فریدمن مبتلا شد و به بیمارستان رفت و در آنجا به او گفتند كه وی یك پرونده فرضی است و باید به خانه برود و منزوی شود. چند روز بعد ، او در حال نفس کشیدن بود و توسط امدادگران اورژانس به بیمارستان منتقل شد. او 44 روز را در آنجا گذراند ، بیشتر آنها در حالی که با عفونت مبارزه می کرد در یک دستگاه تهویه هوا بودند.

وی گفت: “من مه مغزی دارم. به مدت 33 روز به طور مداوم به تارهای صوتی خود از طریق ICU و لوله آسیب می بینم. من به طور مداوم دردهای گردن و عضله دوسر دارم.”

فریدمن که اکنون 65 سال دارد ، گفت به جای لذت بردن از دوران بازنشستگی و رویاهای سفرش ، دیگر هرگز قادر به رانندگی نخواهد بود و هنوز برای گذر از گذر روز تلاش می کند.

“من از قرار گرفتن در ICU بر روی باسنم یک زخم فشار عمده و اساسی دارم که تا جایی بهبود می یابد که حداقل بتوانم بنشینم ، اما نمی توانم به طور مرتب بیش از 10 دقیقه بخوابم. و من بسیار ضعیف هستم و خسته ، معمولاً ساعت 3 هر روز. “

هیئت ایمنی و بیمه محل کار انتاریو (WSIB) ادعای فریدمن را پذیرفت و از آن زمان با جایگزینی دستمزد از دست رفته فریدمن و کمک به مقاوم سازی حمام برای جبران آسیب های وی ، به او و همسرش لوری کمک کرد.

تماشا کنید | حالت “طولانی مدت” بودن COVID چگونه است:

جفری فریدمن در ماه مارس به ویروس کرونا مبتلا شد و پس از شش هفته بستری شدن در بیمارستان هنوز از مشکلات سلامتی طولانی مدت رنج می برد. 9:22

ادعاهای کارگران خط مقدم رد شد

در انتاریو و بریتیش کلمبیا ، داده ها نشان می دهد که بیشتر ادعاها از کارگران در مراکز بهداشتی و کشاورزی است. با این حال ، یک چهارم کارگران در انتاریو در مقایسه با قبل از میلاد ، که همه کارگران از پوشش برخوردار هستند ، تحت پوشش سیستم جبران خسارت کارگران نیستند.

کارگران انتاریو که تحت پوشش آنها نیستند ، تعداد زیادی از صنایعی مانند خانه های مراقبت شخصی ، خدمات کمک های اجتماعی و بخش های فنی و بانکی را شامل می شوند.

“این واقعاً پوچ بودن یک سیستم جبران خسارت را نشان می دهد که فقط بخشهای زیادی از صنایع را قطع می کند و می گوید شما حق پوشش ندارید و پیگیری این افراد بسیار دشوار است زیرا وقتی آنها به بیمارستان می روند ، ادعای آنها انجام نمی شود” از طریق شماره WSIB صورتحساب دریافت می شود “. دیوید نیوبری ، یک کارمند حقوقی جامعه در کلینیک حقوقی جامعه کارگران آسیب دیده در تورنتو گفت.

حدود 1425 مورد از 13 نوامبر در انتاریو پذیرفته نشده است ، از جمله صدها صنعت در خط مقدم مانند مراقبت های بهداشتی است.

نیوبری گفت که ادعاهای رد شده – همراه با این واقعیت که WSIB فقط 85 درصد حقوق و دستمزد کامل یک کارگر را می پردازد – با اعلامیه های “قهرمانان” این کارگران که اقتصاد را در طی یک بیماری همه گیر اداره می کنند متناسب نیست.

“در حالی که شرکت ها میلیون ها دلار صرف تهیه بیلبوردها و تبلیغات اتوبوس می کنند تا از کارکنان خط مقدم ما برای قهرمان بودن تشکر کنند – وقتی مردم در این مکان های کاری بیمار می شوند ، خواه قفسه های ما را تهیه کنند یا مراقب پدربزرگ و مادربزرگ ما باشند – … 15 درصد کاهش حقوق. “

جنیفر کالینز به عنوان پرستار در خانه سالمندان Pinecrest در Bobcaygeon ، Ont کار می کرد ، محل شیوع عمده ای که باعث کشته شدن 29 نفر از ساکنان بهار شد. وی گفت كه دسترسی كافی به تجهیزات محافظت شخصی نداشته و در مارس با بیماری COVID-19 بیمار شد و وی را با یك بیماری طولانی مدت روبرو كرد.

کالینز در بیمارستان بستری نشد و وی گفت که فقدان سوابق پزشکی که بیماری او را شرح می دهد ، به ادعای وی برای جبران خسارت کارگران لطمه می زند.

“از من تماس تلفنی گرفتم [WSIB]، و آنها گفتند که با COVID فهمیدند که این یک مورد خاص است ، “اما چون آنها هیچ اطلاعات پزشکی یا اسنادی برای پشتیبان گیری از آنچه من به آنها می گفتم واجد شرایط نیستم” نداشتند.

کالینز گفت که او هنوز از خستگی رنج می برد و فقط می تواند حدود دو بلوک راه برود قبل از اینکه لگنش بلند شود. وی گفت: “هر روز سعی می کنم بیشتر به خودم فشار بیاورم ، اما این کار دشوار است و ناامیدکننده است.”

پس از رد شدن ، کالینز به جای درخواست پاسخ اضطراری کانادا درخواست کرد و تأیید شد.

حتی با تأیید ، مبارزه همیشه تمام نشده است

در انتاریو ، WSIB 302 ادعای کارگران در مراکز مراقبت های پرستاری و مسکونی را رد کرده است.

در نهایت ، بسیاری از افرادی که در محل کار خود بیمار می شوند کسانی هستند که گزینه کار در خانه را ندارند. نیوبری ، از کلینیک حقوقی کارگران آسیب دیده ، گفت که این کارگران حتی نمی دانند که می توانند به غرامت کارگران دسترسی پیدا کنند – به ویژه کانادایی های جدید که ممکن است با زبان یا قوانین محل کار آشنا نباشند.

وی گفت: “کسانی که بیشتر در معرض آسیب هستند افرادی هستند که به طور کلی کمترین اطلاع را از وجود این موارد دارند.”

اما حتی برای کسانی که ادعاهای آنها تأیید می شود ، دعوا همیشه به پایان نرسیده است.

جفری فریدمن روز جمعه اخطار دریافت کرد که کارفرمای خود از ادعای جبران خسارت کارگران خود درخواست تجدید نظر می کند ، اصرار دارد که این اقدامات احتیاط های لازم را انجام داده و هیچ مدرکی برای ابتلا به COVID-19 در کار وجود ندارد

با افزایش هزینه های ادعای جبران خسارت کارگران ، حق بیمه هایی که کارفرمایان باید پرداخت کنند نیز افزایش می یابد. نیوبری گفت که این سیستم به كارفرمایان انگیزه ای برای تجدیدنظر در مورد ادعاهای تأیید شده می دهد.

وی گفت: “سیستم های جبران خسارت کارگران در کانادا در مدلی شبیه به بیمه خصوصی تنظیم شده است.”

“حتی اگر … کارگر آسیب دیده در اثبات صحت ادعای خود موفق باشد ، این روند می تواند سالها به طول انجامد و این واقعا می تواند استرس زا باشد.”