این بدان معناست که هرگونه انتشار 30 سال دیگر با روشهای طبیعی مانند جنگل ها و تالاب ها یا فناوری مانند سیستم های ذخیره و ذخیره کربن جذب می شود.

ویلکینسون در مصاحبه ای گفت: “در حالی که COVID مطمئناً تهدیدی برای سلامتی و ایمنی کانادایی ها و بهبود اقتصادی ما است ، اما بحران ناشی از تغییرات آب و هوایی ، در صورت عدم رسیدگی ، تأثیراتی خواهد داشت که حتی قابل توجه تر از COVID-19 است.” با مطبوعات کانادایی در ماه سپتامبر.

“ما باید سطح جاه طلبی و فوریت خود را که با آن به مسئله کربن می پردازیم بالا ببریم.”

قرار است این قانون اهداف 5 ساله برای آلایندگی ها را برای سال های 2030 و 2050 تعیین کند. لیبرال ها قول دادند این اهداف “از نظر قانونی” لازم الاجرا باشند ، اما هرگز نگفته اند که چگونه چنین کاری را تصور می کنند.

کانادا در گذشته اهداف انتشار را از دست داده است

کانادا در طول سه دهه گذشته چندین هدف برای مهار انتشار گازهای گلخانه ای تعیین کرده است و هرگز حتی یکی از آنها را محقق نکرده است.

بیش از 100 میلیون تن هدف 2012 خود را تحت پروتکل کیوتو از دست داد و در پایان امسال حتی بیش از این هدف 2020 خود را از دست خواهد داد.

هدف کانادا تحت توافق پاریس کاهش انتشار 30 درصدی نسبت به سطح 2005 تا سال 2030 است. سیاست های فعلی – از جمله مالیات کربن ، ممنوعیت نیروگاه های زغال سنگ و تنظیم انتشار متان در صنعت نفت و گاز – فقط حدود دو کانادا را به کانادا می رساند. سومین راه وجود دارد.

کاترین آبرئو ، مدیر اجرایی شبکه اقدامات اقلیمی کانادا ، اظهار داشت که او نسبت به تصویب قانون در حال انتظار امیدوارتر است ، زیرا در عنوان این لایحه عبارت “شفافیت و پاسخگویی” در آن ذکر شده است.

وی اظهار داشت: این لایحه برای مطابقت با عنوان خود باید بودجه های كربنی مشخصی را برای میزان تولید هر ساله كانادا تعیین كند ، تصمیم بگیرد كه این انتشارات از كجا به وجود می آید و سپس راه های رسیدن به این بودجه ها را نشان می دهد.

ابرئو گفت ، این امر همچنین به مکانیزم اجرای احتیاج دارد که فقط در مورد اهداف نباشد بلکه تعیین کند که چه کسی تصمیم می گیرد که ملاقات کند و اگر نباشد چه اتفاقی می افتد.

ابرئو گفت: “بین قانونگذاری هدف و قانونگذاری پاسخگویی به اقلیم تفاوت وجود دارد.” “ما باید اساساً نحوه اقدام به آب و هوا را در كانادا اصلاح كنیم ، زیرا م notثر نیست.”