بر اساس یک مطالعه جدید، نتایج یک برنامه آزمایشی که داروهای تجویزی رایگان را به صدها نفر در انتاریو ارائه می‌کند، نشان می‌دهد که پوشش هزینه دارو باعث صرفه‌جویی کلی برای سیستم مراقبت‌های بهداشتی می‌شود.

این تحقیق که روز جمعه در ژورنال JAMA Health Forum منتشر شد، در مجموع 747 بیمار را ردیابی کرد که گزارش دادند که هزینه بالای داروها آنها را مجبور کرده است نسخه‌ها را تکمیل نشده یا فاصله زمانی بین دوزها را طولانی کنند. حدود نیمی از آنها به طور تصادفی انتخاب شدند تا داروهای خود را به طور کامل تحت پوشش قرار دهند.

پس از سه سال، محققان دریافتند که ارائه نسخه های رایگان به این بیماران با کمک به جلوگیری از مواردی مانند سفرهای غیرمنتظره به بیمارستان، به طور متوسط ​​سالانه 1488 دلار برای هر بیمار صرفه جویی می کند.

دکتر ناو پرساود، یکی از نویسندگان این مطالعه، یک کرسی تحقیقاتی کانادایی در بخش عدالت سلامت و پزشک کارکنان بیمارستان سنت مایکل در تورنتو، گفت: «من از بزرگی این پس انداز شگفت زده شدم.

به نظر می‌رسد حذف هزینه‌های دارو هم باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های جلوگیری از بستری شدن در بیمارستان می‌شود، هم از مراجعه به اورژانس جلوگیری می‌کند، هم افراد را سالم‌تر می‌کند و هم به نابرابری‌های بهداشتی رسیدگی می‌کند – دسترسی به سلامت را منصفانه‌تر می‌کند.»

این مطالعه در حالی انجام می شود که کانادایی ها منتظر هستند تا ببینند آیا قانونی که یک طرح جهانی داروسازی را فراهم می کند تا پایان سال 2023 ارائه می شود یا خیر. همانطور که در توافقنامه اطمینان و تامین وعده داده شده بود بین لیبرال های فدرال و دموکرات های جدید.

128 دارویی که در این تحقیق گنجانده شده اند، از رایج ترین داروهایی هستند که در کانادا تجویز می شوند و برای درمان بیماری هایی از دیابت و فشار خون بالا گرفته تا افسردگی و اسکیزوفرنی استفاده می شوند. پرساود گفت که این نسخه ها معمولاً از حدود یک پنی در روز تا بیش از 1000 دلار برای درمان هزینه دارند و بیمار معمولی 30 تا 40 دلار در ماه می پردازد.

هزینه های مراقبت های بهداشتی برای بیماران درگیر با استفاده از داده های اداری از سیستم انتاریو، محاسبه هزینه ها از جمله ویزیت پزشکان، سفر به اتاق اورژانس و آزمایش های آزمایشگاهی محاسبه شد.

Persaud گفت: “این مطالعه حداقل به یک تپه، شاید یک کوه، شواهد موجود اضافه می کند که ارائه دسترسی رایگان به داروها منطقی است.”

میلیون ها نفر به دلیل هزینه، نسخه ها را پر نمی کنند

را انگلستان، استرالیا و نیوزلند همه از طریق یک طرح عمومی پوشش جهانی داروها را ارائه می دهند. تعدادی از کشورهای اروپایی از جمله فرانسه، آلمان و هلند از طریق ثبت نام بیمه اجباری پوشش جهانی ارائه می دهند.

در حال حاضر در کانادا، هزینه های دارویی محدودی پوشش داده می شود از طریق طرح های استانی، که عمدتاً مبتنی بر درآمد هستند و بر روی افرادی متمرکز شده اند که هزینه های دارویی فوق العاده بالایی دارند.

اما با توجه به شورای مشورتی دولت فدرال در زمینه داروسازی، سه میلیون کانادایی به دلیل هزینه، نسخه‌های خود را پر نمی‌کنند و یک میلیون دیگر هزینه‌های غذا و گرما را برای تهیه دارو کاهش می‌دهند.

این شورا در اشاره کرد گزارش 2019 آن کانادایی ها در حال حاضر بیشتر از ساکنان هر کشور دیگری به جز ایالات متحده و سوئیس، برای داروهای تجویزی سرانه بیشتری می پردازند.

این گزارش می‌گوید: «متأسفانه، تعداد زیادی از کانادایی‌ها به دلیل دور از دسترس بودن داروهای مدرن به‌دلیل دور شدن از دسترس‌شان، به‌طور نابهنگام می‌میرند یا رنج، بیماری یا کیفیت زندگی بدی را تحمل می‌کنند».

“این غیر قابل قبول است.”

جاشوا تیم، 38 ساله، که در بخش قطعات یک نمایندگی کامیون کار می کند، گفت که هر بار که مجبور است هزینه داروهای دیابت و دستگاه هایی را که برای زنده ماندن نیاز دارد، بپردازد، مجبور است پول نقد کند.

یکی از ساکنان پیت میدوز، بریتیش کلمبیا، به سی‌بی‌سی نیوز گفت: «من باید بالای حساب بانکی‌ام بمانم، هفتگی نظارت کنم تا ببینم چه چیزی می‌توانم پیدا کنم… فقط ببینم می‌توانم از پس آن بربیایم یا نه».

با وام مسکن برای پرداخت، هزینه های غیرمنتظره وسیله نقلیه و هزینه بالای مواد غذایی مربوط به بیماری سلیاک، تیم گفت که اغلب مجبور است برای کمک به والدینش مراجعه کند.

به گفته بنیاد دیابت BC، یک بیمار دیابتی به طور متوسط ​​روزانه 25 دلار برای پوشش انسولین، مانیتورهای مداوم قند خون و پمپ های انسولین می پردازد.

در بریتیش کلمبیا، بخشی از آن تحت پوشش طرح استانی داروسازی قرار می‌گیرد، اما مشمول فرانشیز است که به این معنی است که بیمار با درآمد متوسط ​​خانواده ابتدا باید حداقل پرداخت کند. 2500 دلار از جیب.

در حال حاضر تیم از یک دستگاه نظارت مداوم گلوکز (CGM) استفاده می کند که هر چند دقیقه یک بار سطح گلوکز او را ردیابی می کند و افت های خطرناک را حتی زمانی که او در خواب است احساس می کند. این دستگاه ها تحت پوشش طرح داروسازی BC هستند در شرایط خاص، و مشمول فرانشیز می شوند.

اما سنسور CGM که تیم استفاده می کند هفته آینده منقضی می شود و هزینه 300 دلاری برای سنسور جدید احتمالاً برای بودجه او بسیار زیاد خواهد بود.

او گفت که از اینکه هزینه های داروی خود به طور کامل تحت یک طرح ملی داروسازی پوشش داده شود تا بتواند CGM را بپردازد، “خوشحال” خواهد بود.

منتقدان می گویند داروی جهانی بسیار گران است

هیچ اشاره ای به لایحه داروسازی وعده داده شده در بودجه فدرال 2023 نشده است، حتی اگر مهلت NDP برای ارائه یک مورد در سال جاری به پایان برسد.

ژان ایو دوکلوس، وزیر بهداشت روز جمعه گفت که رعایت مهلت هنوز بخشی از برنامه دولت است. او نتایج مطالعه انتاریو را «غافلگیرکننده» توصیف کرد و گفت که با بخش عمده تحقیقات در مورد این موضوع مطابقت دارد.

او به سی‌بی‌سی نیوز گفت: «وقتی مردم قادر به خرید یا دسترسی به داروهای ضروری نباشند، در نهایت در شرایط سلامت بدتری قرار می‌گیرند، شرایطی که در آینده درمان آن دشوارتر و پرهزینه‌تر است».

برخی از کسانی که با داروسازی عمومی جهانی مخالفت کرده اند، از جمله موسسه فریزر و فدراسیون مالیات دهندگان کانادا، استدلال می کنند که یک طرح جهانی داروسازی با بودجه عمومی بسیار گران است و نمی تواند ارزشمند باشد و می گویند اکثر کانادایی ها در حال حاضر از طریق مشاغل یا برنامه های استانی خود پوشش دارویی خوبی دارند.

اما حتی نایجل راوسون، همکار انستیتوی فریزر، فارماکوپیدمیولوژیست ساسکاتون، گفت که مطالعه جدید انتاریو اهمیت توسعه نوعی برنامه ملی داروسازی را نشان می دهد.

او گفت: «داروهای گران قیمتی وجود دارد که اساساً هیچکس نمی‌تواند از پس آن برآید، چه درآمد خوب یا درآمد پایین‌تری داشته باشد». ما به راهی برای رساندن این داروها به افرادی که به آنها نیاز دارند نیاز داریم.»

راسون گفت که می‌داند چرا همکارانش در مؤسسه فریزر به طور کلی با داروسازی جهانی مخالف هستند و او نیز “یک مدافع مشتاق” نیست. او گفت که یک طرح موثر ممکن است برای افرادی که قبلاً بیمه خصوصی دارند پوشش کامل دهد و برای کسانی که بیمه ندارند پوشش کامل بدهد.

راسون گفت: “ارزان نخواهد بود، اشتباه نکنید.” اساساً به این خلاصه می‌شود که یک زندگی چه ارزشی دارد؟

آ گزارش سال ۱۳۹۶ از سوی مسئول بودجه مجلس هزینه ناخالص یک طرح جهانی داروسازی را تا سال 2021 به 23.7 میلیارد دلار تعیین کرد، اما گفت که افزایش قدرت خرید ایجاد شده از طریق یک طرح ملی، هزینه های دارو را هر سال به میزان 4.2 میلیارد دلار کاهش می دهد.

تحقیقات دیگری از دانشگاه بریتیش کلمبیا و تیم دانشگاه تورنتو نشان می دهد که این پس انداز می تواند حتی بیشتر باشد. با بیش از 7 میلیارد دلار در سال.

آیدان هالیس، استاد اقتصاد در دانشگاه کلگری، گفت: تحقیقات انتاریو در مورد پس انداز مراقبت های بهداشتی ناشی از ارائه داروهای رایگان باید بر دولت فدرال فشار وارد کند تا اقدام کند.

او پوشش جهانی دارو را به عنوان یک عنصر کلیدی مراقبت های پیشگیرانه توصیف کرد.

او گفت: “مراقبت از مردم بسیار شبیه مراقبت از یک خانه است. شما باید با تمام تعمیر و نگهداری کنار بیایید، و اگر این کار را نکنید، در نهایت با هزینه های هنگفتی روبه رو می شوید که برای آن برنامه ریزی نکرده بودید.”

“اگر نگرانی شما این بود که برای داروهای رایگان برای شخص دیگری که باید خودش هزینه آنها را بپردازد، هزینه این است که اگر آنها آن داروها را دریافت نکنند، در بیمارستان بستری خواهند شد – و سپس شما حتی بیشتر پرداخت خواهید کرد.”