این قطعاً به نظر یک سناریو ترسناک است. اما سوراخ هایی در طرح وجود دارد.

موردی که باعث نگرانی چهره اصلی محافظه کار شد ، کلیپی بود که هفته گذشته در سخنرانی نخست وزیر در کنفرانس سازمان ملل در ماه سپتامبر به صورت آنلاین پخش شد. جاستین ترودو در کنفرانس گفت: “این بیماری همه گیر فرصتی برای بازنشانی فراهم کرده است.” “این فرصت ما برای سرعت بخشیدن به تلاش های قبل از همه گیری ، تصور دوباره سیستم های اقتصادی است که در واقع چالش های جهانی مانند فقر شدید ، نابرابری و تغییرات آب و هوایی را برطرف می کنند.”

پولیویر اظهارات ترودو را به فراخوان “بازنشستگی بزرگ” در ماه ژوئن توسط كلاوس شواب ، مدیر اجرایی مجمع جهانی اقتصاد ، یك سازمان مستقل كه هر ساله به خاطر میزبانی یك مراسم پرشور و فكر سالانه در داووس ، سوئیس شهرت دارد ، مرتبط كرد. (ترودو دو بار در آن اجلاس حضور داشته است – به همان تعداد دفعاتی که استفن هارپر در زمان نخست وزیری حضور داشت.)

داستان های ترسناک

با این کار ، نماینده برجسته محافظه کار در برابر نظریه پردازان توطئه که تصور می کنند چهره های قدرتمند و سایه دار در حال طراحی سلطه و استبداد بر جهان هستند ، قدم برداشت.

پولیور در اظهارات ترودو بر کلمات “تنظیم مجدد” ، “فرصت” ، “فرصت” و “تصور مجدد” تأکید کرد. اما دادخواست وی حکم دوم ترودو را قبل از اشاره نخست وزیر به “چالش های جهانی فقر شدید ، نابرابری و تغییر اقلیم” قطع کرد.

داستانهای شبح وار درباره “نخبگان جهانی” و “آزادی” را کنار بگذارید ، و سخنان ترودو به سادگی به یک بحث مبتنی بر واقعیت درباره جهان پسا همه گیری اشاره می کند – در مورد اینکه دولت ها باید روی کدام موضوعات تمرکز کنند و چگونه باید به آنها بپردازند.

فراتر از س questionsالاتی در مورد اعتقادات و رفتارهای پولیور ، موارد دیگری وجود دارد که می تواند به طور مفیدی بحث سیاسی کانادا را شکل دهد. آیا محافظه کاران معتقدند اولویت های اعلام شده دولت لیبرال مواردی نیست که دولت فدرال باید نگران آنها باشد؟ یا آیا آنها به سادگی معتقدند که لیبرالها ملزم به برخورد غلط با این مشکلات هستند؟ اگر چنین است ، آنها در عوض چه کاری انجام می دهند؟

بحران و فرصت

جاستین ترودو به سختی اولین نخست وزیر است که لحظه ای را می بیند که خواستار تغییر گسترده است. به عنوان مثال استیون هارپر در سال 2012 به مجمع جهانی اقتصاد رفت و متعهد شد كه ، در پی ركود اقتصادی بزرگ ، دولت وی “تحولات اساسی را برای موقعیت كانادا برای رشد نسل بعدی” انجام خواهد داد.

و پولیور تنها کسی نبود که هفته گذشته زنگ خطر را بیان می کرد.

اگرچه او از گفتن هر چیزی در مورد “نخبگان جهانی” خودداری کرد ، ارین اوتول ، رهبر محافظه کار ، مبارزات پولیور را با فیلم خودش. در آن ، او به همان کلیپ ترودو استناد کرد ، اما در عوض اظهار نظر نخست وزیر را بی احساس و برنامه هایش را به عنوان خطرناک بیان کرد.

اوتول با ابراز تأسف گفت: “دشوار است باور کنیم که کسی به قتل عام ناشی از COVID-19 نگاه کند و فرصتی را ببیند.”

یک خبرنگار روز چهارشنبه از اوتول پرسید که آیا او به تئوری “بزرگ بازنشانی” اعتقاد دارد؟ وی پاسخ داد: “من شبکه های اجتماعی را دنبال نمی کنم” – پاسخی که با توجه به اینکه حساب کاربری توییتر خود اوتول سخت است قابل قبول است اخیراً ایجاد یک حساب توییتر جداگانه برای سگ خود را تبلیغ کرده است.

دولت ترودو خود را در برابر این اتهام که حداقل از خودش جلو می اندازد ، باز گذاشت. در تابستان ، لیبرال ها با صدای بلند درباره بهبود اقتصادی پس از همه گیری و “فرصت نسلی” که به دلیل نیاز به بازسازی ایجاد خواهد شد ، صحبت کردند. آنها تنها در اندیشیدن چنین مواردی تنها نبودند ، اما با ظهور موج دوم ، آنها پیام خود را تغییر دادند تا نشان دهند كه همچنان بر تهدید فوری متمركز هستند.

در بحبوحه یک وضعیت اضطراری جهانی ، صحبت از “فرصت” ممکن است ناراحت کننده به نظر برسد. هارپر به دلیل اینکه سقوط بازار سهام در سال 2008 “فرصت های عالی خرید” را فراهم کرد – بسیار ناراحت بود ، حتی اگر اساساً درست بود. اما بحثهای گسترده ای ، فراتر از سالنهای قدرت در اتاوا ، در مورد چگونگی برنامه ریزی کشورها و دولتها برای برون رفت از این بحران قرن گذشته وجود داشته است.

همه گیری در همه جا خسارت اقتصادی قابل توجهی برجای می گذارد – خساراتی که دولت ها می توانند از طریق سیاست گذاری و هزینه های عمومی برای ترمیم آن کمک کنند. در عین حال ، همه گیری آرایه ای از مشکلات پیشین را آشکار و برجسته کرده است ، از نابرابری های اقتصادی ، جنسیتی و نژادی گرفته تا کاستی در مراقبت از سالمندان.

و حتی وقتی توجه عمومی و دولتی در معرض تهدید فوری COVID-19 قرار دارد ، تهدید به همان اندازه عمیق تغییرات آب و هوایی همچنان در کره زمین ادامه دارد.

از نظر تئوری ، وقتی همه گیر شروع به عقب نشینی می کند ، همه این نگرانی ها ممکن است با هم برطرف شوند – برای تحریک رشد اقتصادی در حالی که یک اقتصاد عادلانه و پایدار ایجاد می کنیم. به همین دلیل است که ایده “بازسازی بهتر” – در میان رهبران مترقی مانند ترودو و جو بایدن رئیس جمهور منتخب آمریکا و بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس ، یک محافظه کار پوپولیست که اوتول مطالعه آن را تأیید کرده است.

دستور کار گسترده ترودو در این جبهه در سخنرانی تخت سلطنتی ارائه شد – هزینه های جدید در مراقبت از کودکان ، تلاش بیشتر برای گسترش داروخانه ، سرمایه گذاری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و انتقال به اقتصاد پاک تر ، آموزش پیشرفته برای کارگران ، اقدامات برای مبارزه با نژادپرستی سیستمی و استانداردهای جدید برای مراقبت طولانی مدت.

در پاسخ ، اوتول هشدار داد كه دولت لیبرال در حال آماده سازی برای انجام “آزمایشات اجتماعی” است.

“همه چیز خوب نیست”

در ابتدایی ترین سطح ، O’Toole و Poilievre ممکن است در تلاش برای ایجاد یک تعارض ساده بین خطر و یقین باشند ، در مقابل رقابت رویکردهای مختلف به همان مشکلات اساسی. اما ، همانطور که اشاره شد ، ترودو تنها رهبر نیست که می گوید جامعه ممکن است تا حدی بهبود یابد. خود اوتول در سخنرانی سه هفته پیش تقریباً همین حرف را زد.

رهبر محافظه کار در مراسمی به میزبانی باشگاه کانادایی تورنتو گفت: “همه چیز خوب نیست.” اوتول گفت ، به جای بازگرداندن “بهتر” ، محافظه کاران قصد دارند “قوی تر” بازگردند.

بنابراین شاید انتخابات بعدی مربوط به انتخاب صفت شما باشد.

اوتول همچنین با نگرانی بلند درباره راکد بودن دستمزدها و کارگرانی که فاقد مزایا و حقوق بازنشستگی هستند. وی گفت محافظه کاران باید نابرابری را “جدی” بگیرند. وی ضمن ابراز این استدلال که “بازارهای آزاد به تنهایی مشکلات ما را حل نمی کند” و “ما به سیاست هایی نیاز داریم که همبستگی ایجاد کنند ، نه فقط ثروت” ، از سرمایه داری ستایش کرد.

تصور اینکه پولیور ابراز زنگ خطر کند اگر ترودو در مورد سیستم اقتصادی موجود جملات مشابهی را گفته باشد ، کار سختی نیست.

اوتول گفت: “ما باید تغییر کنیم ، حتی اگر” نیروهای قدرتمند همچنان به دفاع از وضع موجود ادامه دهند. ” (اوتول و پولیور همچنین ممکن است بخواهند یادداشت هایی را در مورد آنچه که “نخبگان جهانی” دقیقاً در این روزها قرار دارد مقایسه کنند.)

اوتول در مورد چگونگی رفع هر یک از این نگرانی ها چیز زیادی نگفت. او از مراقبت از کودکان یا نژادپرستی سیستمی سخنی نگفت. وی آنچه را دولت ترودو برای اجرای سیاست های “انرژی سبز” خواند انتقاد کرد ، اما توضیح نداد که چگونه انتشارات کانادا را کاهش می دهد.

اگر انصاف داشته باشم ، لیبرال ها در مورد چگونگی دقیق تصمیم گیری برای مقابله با این مشکلات هنوز چیز زیادی نگفته اند. آنها هنوز توضیح نداده اند که بسیاری از وعده های سخنرانی تختی عملی می شود.

در حال حاضر ، این یک جنگ جعلی بین یک طرف است که می گوید دولت فدرال باید سعی کند یک سری کارها را انجام دهد (اما هنوز نحوه آن را نگفته است) و یک حزب دیگر که می گوید تلاش برای انجام یک کارها ترسناک است (حتی به عنوان این اذعان می کند که بعضی چیزها باید تغییر کنند).

در برهه ای از زمان ، ممکن است خوب باشد که درباره آن صحبت کنیم واقعی چیزها