در بیانیه اقتصادی سال مالی 21-2020 که روز دوشنبه ارائه شده است ، بیشترین کسری بودجه یک ساله از زمان آغاز کنترل کانادا در سالهای 1966-67: 381.6 میلیارد دلار پیش بینی شده است. این کسری بیشتر از کل هزینه های فدرال در سال مالی قبل ، 375 میلیارد دلار است که شامل کسری 21.77 میلیارد دلار است.

به کانادایی ها گفته شده است که چنین گسترش بدهی تهاجمی به راحتی پایدار است ، به شرطی که رشد تولید ناخالص داخلی بیش از نرخ بهره باشد و هزینه های خدمات بدهی کم باقی بماند.

با این حال این شرط مطمئنی نیست. فشار رو به بالا بر نرخ بهره باعث مثبت شدن هزینه های مالی و بالاتر رفاه می شود. و رشد ناخالص داخلی کوتاه مدت پس از COVID-19 ، در کشورهایی که دارای اصول اقتصادی سالم تری هستند ، می تواند از رشد طبیعی تولید ناخالص داخلی در کانادا فراتر رود ، یا تورم می تواند بانک کانادا را مجبور به پایان دادن به بدهی فدرال کند.

• گوش کنید | نخست وزیر جاستین ترودو با مت گالووی درباره برنامه اقتصادی دولت و نحوه مقابله با موج دوم COVID-19 ، سه شنبه 1 دسامبر در ساعت 8:30 صبح ET در رادیو CBC صحبت می کند. جاری

اصول اقتصادی کانادا قبل از COVID-19 و سقوط قیمت سوخت های فسیلی ضعیف بود ، با افت بهره وری ، کسری حساب جاری به مدت 11 سال و رشد جمعیتی رشد اقتصادی کند. یک آژانس معتبر رتبه بندی جهانی اعتبار اخیراً رتبه بندی اعتبار ملی را به دلیل “وخامت در امور مالی عمومی کانادا” کاهش داد.

خطر این است که رشد ممکن است به تأخیر ادامه یابد ، که با کشش اقتصادی ناشی از پیر شدن جمعیت همراه است ، در حالی که فشارهای نظارتی سرمایه گذاری ، بهره وری و صادرات را متوقف می کند.

دولت در به روزرسانی مالی خود از کسری رکورد 381 میلیارد دلاری همراه با برنامه های هزینه برای تسکین هراس بیشتر و یک برنامه محرک بزرگ برای به لرزه درآوردن اقتصاد پسا همه گیرانه رونمایی کرد. 2:18

بازگشت مالی

اخبار مالی دوشنبه ممکن است به ویژه نسل های قدیمی یک بازگشت روانگردان به دهه 70 داشته باشد.

بدهی کانادا تا زمان انتخابات 1972 ، زمانی که دولت پیر الیوت ترودو در موقعیت اقلیت قرار گرفت ، نسبتاً کم و قابل کنترل بود و تصمیمی استراتژیک برای تصویب اکثریت در سال 1974 گرفت. بدهی ملی با پایان دوره ترودو رشد کرد ، به 18 درصد تولید ناخالص داخلی.

بدهی تجمعی دولت برایان مولرونی را با مشکل روبرو کرد. محافظه کاران مترقی وی شامل 16 درصد از تولید ناخالص داخلی بود ، اما بهره همچنان به بدهی جمع شده ادامه داشت.

در نتیجه ، دولت در اواسط رکود اقتصادی دهه 1990 فاقد منابع لازم برای تحریک اقتصاد بود. دولت کریتین که در سال 1993 قدرت را به دست گرفت مجبور شد هزینه های خود را برای مبارزه با بدهی ملی کاهش دهد ، و این باعث بدتر شدن انقباض اقتصادی شد.

بیش از یک نسل طول کشید تا هزینه های کل ترودو پره را بپردازید: در زمان ژان کریتین ، پل مارتین و استفان هارپر ، هزینه های فدرال به طور متوسط ​​13 درصد از تولید ناخالص داخلی بود.

در سالهای اخیر تحت مدیریت جاستین ترودو ، هزینه های فدرال در ابتدا به 15 درصد از تولید ناخالص داخلی – دو برابر این برای سال مالی افزایش یافت – و اکنون پیش بینی می شود که در حدود 19 درصد از تولید ناخالص داخلی تسویه شود.

ترازنامه فدرال اکنون بیش از 1 تریلیون دلار در معرض خطر است. نسبت بدهی فدرال به تولید ناخالص داخلی نسبت به سال گذشته با دو سوم افزایش بی سابقه از 31 درصد در سال 2019 به 50.7 درصد امروز رسیده است.

این در حالی است که در دوره کریتین به نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی 66 درصد نزدیک شده است ، اما در آن زمان تصمیمات سخت سیاسی کسری بودجه را به سمت پایین سوق داد. در مقابل ، در دولت لیبرال فعلی ، بدهی ناخالص فدرال پیش از همه گیری ، روند صعودی داشته است. و با اعلام دولت مبنی بر هزینه های اضافی پس از همه گیری تا 100 میلیارد دلار ، پیش بینی می شود که نسبت بدهی به تولید ناخالص داخلی بیشتر شود.

رشد کسری کانادا در حال حاضر نسبتاً بیشتر از سایر کشورهای G20 با اختلاف قابل توجه است. صندوق بین المللی پول (صندوق بین المللی پول) تخمین می زند که کسری کانادا از همه کشورهای G20 پیشی بگیرد.

وزیر دارایی کریستیا فری لند با رزماری بارتون ، خبرنگار سیاسی سیاسی CBC ، در مورد به روزرسانی مالی فدرال و چگونگی ادامه دولت برای حمایت مالی از پایان پایان همه گیر COVID-19 صحبت می کند. 3:30

پرداخت قبض ها

اگر هزینه های همه گیری را نه از نظر سلامتی بلکه از طریق یک لنز بین نسلی مشاهده کنیم ، بار آن به طور کامل بر دوش نسل های جدید است. آنها با اختلال در تحصیل و ورود به بازار کار بیشترین ضرر را دارند. آنها همچنین به طور نامتناسبی در میان کارگران خدمات و دستگاههایی که مشاغل آنها از دست رفته است ، نشان داده می شوند. و آنها هزینه بدهی عمومی را که در آینده نگه داشته می شود ، تحمل خواهند کرد.

پیرمردهای کانادایی ، نسبتاً بهتر ، حداقل کسانی که دارایی های مالی انباشته داشته اند ، عملکرد بهتری داشته اند ، زیرا بازده بازار سهام بسیار چشمگیر بوده است. این مورد را برای افزایش موقتی مالیات بر درآمد سرمایه – یا “ثروت” ، همانطور که کارشناسان دوست دارند ، تقویت می کند.

درخواست برای اضافه مالیات برای پرداخت هزینه های آن در حال افزایش است: اقدامی فوق العاده برای کسری فوق العاده همه گیر. اما کدام اقدامات مالیاتی برای رسیدگی به بدهی موقت همه گیر بدون داشتن خطر دائمی ماندن کارآمدتر و م effectiveثر هستند؟

پرونده آلمان آموزنده است. با اتحاد مجدد در سال 1990 ، آلمان غربی بیش از 1 تریلیون یورو بودجه عمومی در آلمان شرقی سابق سرمایه گذاری کرد. دولت هلموت کوه با در اختیار داشتن منابع مالی عمومی ، معامله بزرگی را انجام داد: پرداخت هزینه سرمایه گذاری در شرق با اضافه مالیات همبستگی (Solidaritätszuschlag یا “سولی”).

این به آلمان کمک کرد تا هزینه های زیادی را که در دوره پس از جنگ سرد به وجود آمد بپوشاند ، اما همچنین مشکل مالیات های ویژه را نشان می دهد. که در سال 1991 تصور شد ، قرار بود فقط برای یک سال در دسترس باشد ، اما تا سال 1995 فوق العاده “موقت” دائمی شد و دولت خواستار همبستگی در مورد اتحاد مجدد آلمان شد. در ابتدا با 7.5 درصد مالیات ، سازش نهایی 5.5 درصد از مبلغ مالیات قابل پرداخت برای درآمد شخصی و شرکتی بود. اکنون فقط سرانجام از رده خارج می شود.

مانند مثال آلمان ، کانادا باید “به طور بهتر بازسازی شود” ، به ویژه با تغییر بدهی حساب جاری خود. دولت باید در یک کسری ساختاری (متوسط) برای افزایش ظرفیت تولید در آینده سرمایه گذاری کند ، در حالی که کسری فوق العاده همه گیر را با یک استراتژی قابل اجرا برای پرداخت آن منزوی می کند.

تحقیقات در مورد نگرش های عمومی نشان می دهد که می توان کانادایی ها را متقاعد کرد که مالیات بیشتری بپردازند ، به ویژه اگر این استراتژی ظرفیت مالی را برای تحمل طوفان بعدی آزاد کند. برای این منظور ، دولت می تواند مالیات کربن خنثی از درآمد را به یک مالیات اضافی واقعی تبدیل کند. در یک شرایط مالی محدود ، این امر همچنین باعث کاهش استفاده وسوسه انگیز سالانه 2.63 میلیارد دلار درآمد مالیات کربن برای منافع سیاسی می شود – همانطور که تجربه BC با مالیات کربن نشان می دهد ، این یک خطر واقعی است.

این پیشنهاد همچنین ممکن است منجر به توافق واقعی ایالتی فدرال برای هماهنگی وصله فعلی مالیات کربن استانی و مالیات کربن فدرال شود ، که می تواند استانها را با استفاده از برخی از درآمد برای پرداخت بدهی همه گیر خود ببیند.

بر اساس چنین اقدامی ، هزینه تأمین مالی بدهی را کانادایی ها متحمل می شوند که در غیر این صورت تخفیف مالیات کربن دریافت می کنند. از آنجایی که احتمالاً بازگشتی است ، این معیار می تواند با مالیات بر ثروت به طور موثر و کارآمد با افزایش نرخ ورود سرمایه ، و یک تعهد واقعی برای بازپرداخت درآمد از دست رفته به دلیل اجتناب از مالیات بر درآمد شخصی (که آژانس درآمد کانادا تخمین می زند) جبران شود. سالانه تا 11.7 میلیارد دلار)

هیچ پاسخ آسان وجود ندارد ، اما خماری بدهی از Trudeau père hamstrung برای امور مالی عمومی. میراث دوفین چه خواهد بود؟