مردی در کاملوپس، بریتیش کلمبیا، برای یافتن نوادگان صاحب جواهر 209 ساله ای که اخیراً در یک پارک محلی کشف کرده است، درخواست کمک می کند.

تراویس بوسارد، 39 ساله، می‌گوید که سنجاق عزاداری مربوط به دوران گرجستان را در حالی که هفته گذشته همراه پدرش در نزدیکی پارک ریورساید برای فلزیابی بیرون رفته بود، پیدا کرده است.

بوسارد گفت: «این احتمالاً شگفت‌انگیزترین چیزی است که فکر می‌کنم پیدا کرده‌ام.

“هر روزی که بتوانید چیزی قدیمی با حکاکی یا کتیبه یا چیزی که به زندگی شخصی یک نفر مربوط می شود پیدا کنید، بسیار باورنکردنی است.”

در پشت کتیبه ای حک شده است که روی آن نوشته شده است: «الیاس جفس، اوب 8 ژانویه 1814، ابت 47». Bussard می‌گوید Ob مخفف obit است که در لاتین به معنای روز مرگ است.

Bussard می‌گوید وقتی برای اولین بار آن را پیدا کرد نمی‌دانست چه چیزی است، بنابراین تصویری از آن را در یک گروه فیس‌بوک برای فلزیاب‌های علاقه‌مندی مانند خودش منتشر کرد.

پاسخ‌ها از این جهت سرازیر شد که این یک سنجاق عزا بود – قطعه‌ای از جواهرات که برای یادآوری کسی که مرده طراحی شده بود. این مورد معمولا دارای کتیبه ای مربوط به متوفی است و اغلب شامل یک دسته مو است.

“هنر گمشده”

الیزابت بنامو، گوهرشناس ساکن ونکوور و گردآورنده و تاجر جواهرات عزادار، می‌گوید قدمت این نوع اقلام به قرن‌ها قبل برمی‌گردد و در دوران ویکتوریا محبوبیت بیشتری داشتند.

بنامو گفت: “برای من، این یک اشتیاق است، زیرا از ایده به یاد آوردن عزیزان شما بسیار قدردانی می کنم.” می دانید، این بیشتر یک وابستگی احساسی به این نوع جواهرات است.

بنامو می گوید که این پین خاص به دلیل شرایطش و این واقعیت که از مس ساخته شده است، نه از طلا، ارزش فروش مجدد زیادی ندارد. او می‌گوید در غیر این صورت، کالایی مانند این که در آزمون زمان بهتر مقاومت کرده است، می‌تواند حدود 500 دلار به فروش برسد.

او گفت: “این زیبایی کار نیز هست. بیشتر اینها بسیار پیچیده هستند.” “ساخت چیزهایی که در آن زمان ساخته شده اند هزینه هنگفتی را می طلبد… این نیز یک هنر گمشده است.”

بنامو می گوید که سنجاق هنوز هم ارزش تاریخی دارد، به ویژه به عنوان راهی برای یادآوری و بزرگداشت اجدادشان.

به دنبال فرزندان

Bussard موافقت می کند، به همین دلیل است که او می خواهد نوادگان زنده فردی را که روی سنجاق به یادگار مانده است پیدا کند. در جستجوی پاسخ، او همچنین تصاویری از پین را در گروه دیگری از فیس بوک به نام Historical BC منتشر کرد

بوسارد می‌گوید که «مملو از پاسخ‌های» مورخان آماتور بود.

تا کنون، او می گوید که کشف کرده است که قبل از سال 1799، الیاس جفز به عنوان یک نقاله در اسکس، انگلستان کار می کرد و در 16 ژانویه 1814 در کلیسای سنت مری والتهامستو به خاک سپرده شد.

بوسارد می گوید جفز یک دختر به نام الیزابت داشت که در سال 1794 به دنیا آمد و نام همسرش را بر آن گذاشت.

او امیدوار است اطلاعات بیشتری کسب کند تا بتواند پین را به هر یک از نوادگان الیاس جفز بدهد.

او گفت: “این فقط یک لحظه شخصی است” و افزود که در پشت سنجاق مو بافته شده است. “من به نوعی فکر کردم که بهتر است اگر [it was] به خانواده برگردانده می شود.”

موارد یافت شده بیشتر

بوسارد می‌گوید او همچنین کنجکاو است تا دریابد که سنجاق عزا چگونه به سواحل رودخانه تامپسون جنوبی راه پیدا کرده است، به‌ویژه با توجه به اینکه تاریخ روی کتیبه تنها دو سال پس از تأسیس فورت کاملوپس در سال 1812 است.

فلزیاب حدود 12 سال سرگرمی بوسارد بوده است، زمانی که او برای اولین بار تجهیزات خود را با هدف جستجوی طلا خرید. چند سال روی قفسه ای گرد و غبار جمع می کرد تا اینکه دوباره آن را بیرون کشید تا در طول بیماری همه گیر مشغول بماند.

در طول سال‌ها، بوسارد می‌گوید که انواع و اقسام اشیاء را پیدا کرده است، به‌ویژه زمانی که رودخانه کم‌آبی است مانند اخیراً. اینها شامل بطری های جین مربوط به دهه 1800 و آثار چینی از زمان ساخت راه آهن است.