سایه دو جنگ وحشیانه قبلی – و پیامدهای بالقوه جنگی که در شرق اروپا موج می زند – بر سر جاستین ترودو، نخست وزیر، هنگام ورود او به ژاپن برای افتتاحیه اجلاس سران گروه 7، روز پنجشنبه بود.
این روز در کره جنوبی با برگزاری مراسم بزرگداشت و پیاده روی شیب دار در امتداد مسیر تازه ساخته شده در کاپیونگ، صحنه نبرد کاپیونگ در آوریل 1951، اولین نبرد ناامیدانه شامل سربازان کانادایی در طول جنگ کره، آغاز شد.
این روز در هیروشیما، ژاپن به پایان رسید، شهری که در آگوست 1945 توسط بمب اتمی نابود شد و برای اولین بار در جهان از یک سلاح هسته ای تاکتیکی توسط ایالات متحده استفاده شد.
فومیو کیشیدا، نخست وزیر ژاپن، عمدا زادگاهش را به عنوان محل برگزاری نشست سران گروه هفت انتخاب کرد تا خطری که جهان امروز در برابر یک رویارویی هسته ای با آن مواجه است، برجسته کند. روسیه بیش از یک بار تهدید کرده است که از سلاح های هسته ای تاکتیکی در جنگ خود در اوکراین استفاده خواهد کرد.
بازدید دقیق ترودو از کاپیونگ، در حدود 50 کیلومتری شمال غربی سئول، باعث شد که او مسیری به اصطلاح صلح را در منظره ناهموار میدان جنگ سابق باز کند. مسیر پیاده‌روی مواضع سابق کانادا را به هم متصل می‌کند و به قله تپه 677 ختم می‌شود، جایی که نیروهای چینی سعی کردند در حین حرکت برای تصرف سئول، پایتخت کره جنوبی، از آن غلبه کنند.
تهاجم توسط تیپ مشترک المنافع که متشکل از نیروهای کانادایی و استرالیایی با پشتیبانی تانک های آمریکایی بود، متوقف شد.
اندرو برچ، مورخ موزه جنگ کانادا، می‌گوید: «این یک نبرد بسیار مهم در یک مقطع بسیار کلیدی از جنگ است. “اگر ضعیف پیش می رفت، ممکن بود نتایج بسیار متفاوتی برای کره جنوبی داشته باشد و این یکی از دلایلی است که از نظر اهمیت گسترده تر برای تاریخ نظامی کانادا به یادگار مانده است.”
بیش از 500 کانادایی در جنگ کره کشته شدند
سفر نخست وزیر در روز پنجشنبه مهم است زیرا برخلاف میدان های نبرد اروپایی، تعداد کمی از سیاستمداران کانادایی در کره قدم گذاشته اند. در طول جنگ کره، 516 کانادایی جان خود را از دست دادند، از جمله 10 نفر در کاپیونگ.
برچ می‌گوید: «این گستره‌ای از زمین است که شاید به اندازه نبردهای دیگر به خوبی مستند نشده است – مسلماً نبردهای پرهزینه‌تر در طول جنگ‌های جهانی اول و دوم، اما هنوز هم مدت‌ها پس از توقف شلیک تفنگ‌ها طنین‌انداز شده است.»
امسال هفتادمین سالگرد آتش بس است که به جنگ کره پایان داد، واقعیتی که اقامت کوتاه ترودو در این مسیر را نیز مهم می کند. او در مراسم کوتاهی تاج گل قبل از پیاده‌روی به سمت بالا شرکت کرد و در آنجا با تعدادی از دانش‌آموزان یک مدرسه خصوصی برنامه درسی کانادا، CMIS کانادا، شرکت کرد.
یادآوری یک جنگ دیگر، ویرانگرتر، زمانی آشکار شد که ترودو در هیروشیما سقوط کرد، جایی که خلع سلاح هسته ای تقریباً یک اصل اعتقادی به شمار می رود، به ویژه برای نخست وزیر ژاپن.
کریس جانستون، کارشناس ژاپنی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی مستقر در واشنگتن، می‌گوید: «کیشیدا مسیر خوبی را طی می‌کند.
او نیاز به چتر هسته‌ای، وابستگی ژاپن به بازدارندگی گسترده ایالات متحده را تشخیص می‌دهد؛ که رک و پوست کنده، در محیط امنیتی کنونی حیاتی‌تر از همیشه است، اما اگر بخواهید، او همچنان از این دیدگاه برای جهانی بدون سلاح هسته‌ای حمایت می‌کند. “
بسیاری از بازماندگان بمباران اتمی به رسانه‌های ژاپنی گفته‌اند که امیدوارند رهبران دموکراسی‌های غربی با قدم زدن در زمینی که در آن از سلاح‌های هسته‌ای استفاده می‌شد، درک خود را از سلاح‌های هسته‌ای تغییر دهند.
رولاند پاریس، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه اتاوا، گفت که جهان در وضعیت نامطمئنی قرار دارد زیرا بسیاری از توافقنامههای کنترل تسلیحات که استفاده بالقوه از سلاح‌های هسته‌ای را کنترل می‌کردند، از بین رفته‌اند.
پاریس گفت: «بسیاری از مکانیسم‌هایی که به ثبات جهان هسته‌ای از زمان جنگ سرد، در طول جنگ سرد کمک می‌کنند، این مکانیسم‌ها در حال فرسایش بوده‌اند.
«آن توافقنامههای کنترل تسلیحات هسته‌ای در حال سقوط هستند.
من فکر می کنم که برگزاری این نشست در هیروشیما اهمیت نمادین زیادی خواهد داشت.»
پاریس گفت، در غیر این صورت، اجلاس سران G7 می‌تواند برای مذاکره مجدد برخی از آن توافق‌هایی که به حاشیه رانده شده‌اند، حرکتی ایجاد کند.
