علی رغم مشکلات اقتصادی که همه گیر به وجود آورده است ، روند ورشکستگی در بیشتر سال های 2020 به کندی کاهش یافت ، زیرا بی سابقه بودن برنامه های پشتیبانی باعث شد که بسیاری از کانادایی ها درآمد خود را تقویت کنند – و اغلب اوقات به طور موقت از بدهی های خود بازپرداخت می کنند ، به اندازه کافی برای نگه داشتن آنها سر بالای آب

آندره بولودس ، متولی مجاز ورشکستگی در مصاحبه ای گفت: “در روزهای ابتدایی COVID ، همه چیز متوقف شد ، از جمله مجموعه ها.” وی ادامه داد: “امور مالی در ادامه کار ادامه داشت ، اما اوضاع کم کم به حالت عادی بازگشت.”

میزان ورشکستگی در واقع حدود یک سوم کمتر از زمان گذشته در سال گذشته است ، اما کارشناسانی مانند بولداچ انتظار دارند در ماه های آینده زمستان چند برابر شود و احتمالاً اوج های قبلی را گرفت. وی گفت: “قبل از COVID ، بیشتر خانوارها فیش حقوقی خود را می گذراندند.” “[Their] بدهی ها به جایی نرسید ، [so] آنها بعد از COVID همچنان در آنجا خواهند بود. “

لیز مولهولند ، مدیرعامل موسسه خیریه Prosper Canada ، خیریه اختصاص یافته به گسترش فرصت های اقتصادی برای کانادایی هایی که در فقر زندگی می کنند ، وضعیت را به عنوان “یک قطار آهسته قطار حرکت می کند که طی شش ماه آینده اتفاق می افتد” توصیف می کند.

این به این دلیل است که در حالی که بسیاری از بخشهای اقتصاد کانادا به طور عمده بهبود یافته اند ، این مورد در مورد کانادایی های کم درآمد که بیشترین احتمال شغل خود را به دلیل بیماری همه گیر از دست می دهند و کمترین میزان بهبودی در حال حاضر وجود ندارد.

در حالی که بسیاری از کانادایی ها توانسته اند زندگی خود را تأمین کنند ، مالهولند تخمین می زند که 25 درصد از مردم در حال تماشای وضعیت اقتصادی خود هستند که “هفته به هفته وخیم تر می شود. این زمستان ، “او گفت.

برنامه های دولتی مانند مزایای پاسخ اضطراری کانادا (CERB) برای بسیاری از آنها نجات حیاتی بود ، اما با اتمام این برنامه و اکنون به کم لطف تر شدن مزایای بازیابی کانادا – که خود قرار است سال آینده منقضی شود – منتقل شد تعداد کانادایی ها در لبه چاقوی مالی قرار است رشد کند.

میشل پوملز ، مدیرعامل مشاوره اعتباری کانادا ، می گوید که این برنامه های حمایت از درآمد مطمئناً کمک کرده است ، و همچنین بسیاری از برنامه های تعویق وام مسکن که تقریباً از هر شش وام گیرنده کانادایی به یک نفر موقت پرداخت سود پرداخت می کند ، کمک کردند. اما اکنون این برنامه ها نیز رو به پایان است.

وی در مصاحبه ای گفت: “برای خانواده هایی که دچار مشکل شده اند ، تعویق انداختن کمک کرده است اما چیزی به عنوان ناهار رایگان وجود ندارد.”

مشاوره اعتباری

پوملز می گوید حتی قبل از همه گیری ، بسیاری از افراد از خدمات مشاوره اعتباری که اغلب می تواند به آنها در یافتن راهی برای خروج از باتلاق مالی کمک کند ، بهره نمی بردند.

او می گوید فرد معمولی که ورشکسته می شود تمایل دارد بین چهار تا شش خط اعتباری گردان داشته باشد و اغلب بدهی ها را از یک به خط دیگر جابجا می کند. وی گفت: “آنها فقط توپ را پیش می برند تا بالاخره دیگر نمی توانند اعتبار کسب کنند و سپس در آن مرحله بسیار وحشتناک است.” “هر ماه گودال بدهی عمیق تر می شود [and it can be] بیرون رفتن بسیار دشوار است. “

ورشکستگی می تواند به شکل ورشکستگی باشد ، جایی که یک وام گیرنده بدهی خود را از بین می برد اما به قیمت از دست دادن هر یک از دارایی های خود – و همچنین غیرممکن است که در آینده وام بگیرد. یا می توانند همان پیشنهادی برای طلبکاران باشند ، جایی که وام گیرنده موافقت می کند بخشی از بدهی خود را با تأیید اعتبار بستانکار پرداخت کند.

مشاوره اعتباری هدف این است که ابزار لازم را به وام گیرندگان بدهد تا دوباره زیر موج نروند. پوملز گفت که میزان تکرار جرم (تعداد افرادی که در نهایت دوباره این روند را طی می کنند) 0.01 درصد است. او گفت: “این کار می کند.”

مالهولند موافقت می کند که بخش عمده ای از موج تحریم ها ، برنامه های مشاوره اعتباری خواهد بود. به همین دلیل او نگران برنامه های مفید دیگری است که توسط بیماری همه گیر از زانو قطع شده است.

فراتر از برنامه های اضطراری ایجاد شده در طی همه گیری ، کم درآمد کانادایی ها در معرض خطر از دست دادن برنامه های مزایای منظم به دلیل خاموش شدن هستند. تقریبا سه چهارم یک میلیون کانادایی کم درآمد برای ثبت مالیات خود به کلینیک های مالیاتی رایگان اعتماد می کنند. حدود 400،000 این کار را انجام داده است قبل از اینکه قفل در مارس همه آنها را ببندد. تعداد کمی از آن زمان بازگشایی شده است ، اما او می گوید احتمالاً بسیاری از افرادی که از آنها استفاده می کنند هنوز مالیات 2019 خود را ثبت نکرده اند.

این بدان معناست که 35000 سالمند کم درآمد واجد شرایط مکمل درآمد تضمینی نیستند که در غیر این صورت حق دریافت آن را دارند. این میزان در هفته 917 دلار است. و کمک هزینه کودک کانادا سالانه 6000 دلار به ازای هر کودک به خانواده های کانادایی پرداخت می کند ، اما این نیز به پرونده های مالیاتی بستگی دارد. مولهولند گفت ، حتی فراتر از برنامه های اضطراری ، این دو می توانند “پرداخت اجاره و گذاشتن غذا روی میز” باشند.

به همین دلیل پروسپر از دولت فدرال می خواهد که بودجه کل برنامه هایی را که بیشتر به آنها نیاز دارند ، مجدداً شروع کند. با توجه به کسری بودجه 343 میلیارد دلاری فدرال ، این درخواست نسبتاً ناچیز است – 15 میلیون دلار برای کمک به 750،000 کانادایی که نیاز بیشتری به خدمات بهداشتی مالی دارند که احتمالاً قبلاً واجد شرایط آن بوده اند.

مولهولند می گوید كه كشورهای دیگر از جمله انگلیس ، استرالیا و نیوزیلند هزینه های بیشتری را صرف اقدامات مشابه كرده اند ، زیرا هزینه بی عملی بسیار بیشتر از هزینه خود برنامه ها است.

“اگر 20 درصد از جمعیت شما در این قایق هستند ، این یک ترمز واقعی برای بهبود شما است [because] اعتماد به نفس مصرف کننده وجود ندارد آنها قرار نیست در آنجا خرج کنند و پول خرج کنند. “

“همانطور که مادرم می گوید ، شما خردمندانه و پوند احمق هستید.”