اعضای جامعه تبتی تورنتو می گویند از زمانی که ویدیویی پخش شده است که نشان می دهد دالایی لاما در حال بوسیدن لب های پسر جوانی است و از او می خواهد که “زبانم را بمکد”، هفته ها رنج کشیده اند.

نایلا تسدون، یک تبتی در تبعید که از سال 2004 در تورنتو زندگی می‌کند، می‌گوید که عمیقاً تحت تأثیر انتقاداتی قرار گرفته است که از رهبر معنوی وارد شده است.

او گفت که برایش دردناک است که دنیا آنچه را که او فکر می‌کند یک تعامل بی‌گناه است، اشتباه درک کرده است.

Tsedon به CBC Toronto گفت: “من خیلی غمگین هستم. دلم می خواهد گریه کنم و واقعا شوکه شده ام.” “من از آن ویدئو متنفرم. دالایی لاما بسیار بی گناه، بازیگوش، بسیار دلسوز است.”

در یک رویداد عمومی در هند در 28 فوریه، پسر جوانی به دالایی لاما 87 ساله نزدیک شد و از او خواست تا او را در آغوش بگیرد.

آن زمان بود که این تعامل جنجالی شکل گرفت. در آن زمان، ویدیوی کامل این رویداد در فضای مجازی منتشر شد. اما در اوایل آوریل، کلیپی که فقط حاوی این تعامل بود شروع به پخش کرد. به دنبال آن طوفانی در رسانه های اجتماعی در محکومیت این مبادله به عنوان نامناسب انجام شد که به طور گسترده در رسانه ها از جمله توسط CBC News گزارش شد.

دالایی لاما بعداً در وب سایت خود عذرخواهی کرد “از پسر و خانواده اش و همچنین بسیاری از دوستانش در سراسر جهان.” در این بیانیه آمده است که رهبر معنوی از این حادثه پشیمان است، اما “اغلب افرادی را که ملاقات می کند به شیوه ای معصومانه و بازیگوش کنایه می دهد.”

برخی می گویند ویدیو خارج از زمینه است

بسیاری از تبتی‌هایی که با سی‌بی‌سی نیوز صحبت کردند، می‌گویند که این مناقشه نتیجه یک سوء تفاهم فرهنگی است و رسانه‌های جریان اصلی باید هنگام گزارش در مورد موضوعات حساس فرهنگی بهتر عمل کنند.

سازمان دهنده جامعه محلی سونام چوکی نیز بر بی گناهی دالایی لاما تاکید کرد.

او گفت: «حضرت نسبت به این پسر جوان صمیمانه نشان می‌دادند.» او توضیح داد که در فرهنگ تبت، تعاملاتی از این دست نوعی کنایه خوش اخلاقی است و بین بزرگترها و کودکان رایج است.

چوکی همچنین توضیح داد که عبارت “زبانم را بخور” اغلب در این تعاملات استفاده می شود و گفت که دالایی لاما احتمالاً این عبارت را به دلیل انگلیسی شکسته اش اشتباه ترجمه کرده است.

او افزود: “من واقعاً درک می کنم که چرا جهان برای اولین بار به شیوه ای که آنها واکنش نشان دادند، واکنش نشان داد.” کودک آزاری، به ویژه از سوی افراد قدرتمند، مؤسسات قدرتمند، افرادی از مؤسسات مذهبی – ما می دانیم که چندین دهه سوء استفاده ثبت شده است.»

اما او اظهار داشت که این تعامل نمونه ای از سوء استفاده نیست.

شیمی لامو، یکی دیگر از سازمان‌دهندگان جامعه تبتی مستقر در تورنتو، به سی‌بی‌سی تورنتو گفت که وقتی این تعامل انجام شد، هیچ‌کس در جامعه تبتی آن را زیر سوال نبرد.

او گفت: «هیچ چیز غیرعادی نبود، در واقع، من کامنت‌های زیادی در یوتیوب درباره ویدیوی واقعی که در ماه فوریه منتشر شد، دیدم که در آن مردم می‌گفتند: «این پسر جوان خیلی خوش شانس است. این پسر چقدر کارمای خوبی جمع می‌کرد. بتوانم این نوع تعامل را با معظم له داشته باشم؟»

لهامو افزود که پسر و مادرش بعداً در مصاحبه ای گفتند که این تعامل برای آنها یک نعمت بود.

پس از اینکه تبت در سال 1949 توسط چین کمونیست ضمیمه شد، دالایی لاما در سال 1959 به هند گریخت و یک دولت در تبعید تشکیل داد. او از آن زمان به یک چهره بین المللی تبدیل شده است که به دلیل آموزه هایش در مورد عشق، شفقت و خوبی شناخته شده است. او توسط مهاجران تبتی و همچنین کسانی که هنوز در تبت زندگی می کنند، که در سال 1951 توسط چین اشغال شد، مورد احترام است.

چوکی گفت: “این مثل این است که یکی از اعضای خانواده ما، پدربزرگ ما، می دانید، پدر ما مورد حمله قرار گرفته باشد.”

“همه چیز فقط سیاه و سفید نیست”

Sonam Wangyal، با گروه فرهنگی محلی تبتی، Dhokham Chishigangdruk کانادا، به CBC تورنتو گفت، بزرگترین مشکل این است که اکثر رسانه های جریان اصلی این ویدئوی کوتاه را بدون هیچ زمینه موقعیتی یا فرهنگی پخش کردند.

او گفت: «وقتی رسانه‌های غربی و مردم غربی به آن ویدیو نگاه کردند، در آنجا بود که سوءتفاهم و سوء تفاهم رخ داد.

او از رسانه ها می خواهد که بهتر عمل کنند و اطمینان حاصل کنند که در آینده گزارش هایی مانند این درباره دالایی لاما شامل دیدگاه های اعضای جامعه می شود.

برخی از اعضای جامعه تبتی می گویند که از زمان انتشار این ویدئو با تبعیض مواجه شده اند. Youngdoung Tenzin، از انجمن تبتی کانادایی انتاریو، به CBC تورنتو گفت که برخی از کودکان مدرسه ای به خاطر این حادثه مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند.

علاوه بر این، برخی از تبتی‌ها می‌گویند رسانه‌ها باید کار بهتری در پوشش موضوعات مهم برای دیاسپورا انجام دهند.

وانگیال با اشاره به اینکه کودکان چهار ساله مجبور به حضور در مدارس شبانه روزی چینی می شوند، گفت: «اگر واقعاً می خواهید روزنامه نگاری معنادار را گسترش دهید و در مورد آن صحبت کنید، در حال حاضر ما در مورد 1،000،000 کودک تبتی صحبت می کنیم که به برنامه های مسکونی می روند. تبت

وانگیال گفت که با توجه به اینکه رسانه ها اغلب تاریخ طولانی ستم تبت را پوشش نمی دهند، بی انصافی است که آنها تصمیم گرفتند ویدیوی چند ثانیه ای از رهبر فرهنگی خود را که به عقیده او برانگیخته شده است، پخش کنند.

لامو موافق است.

او گفت: «همه چیز فقط سیاه و سفید نیست. پیچیدگی‌ها و تفاوت‌های ظریف زیادی وجود دارد که باید در زمینه و درک آن لحاظ شود تا بتوانیم موقعیت را درک کنیم.»

بعدازظهر چهارشنبه، صدها نفر در پارکی در خارج از مرکز پخش CBC در خیابان‌های فرانت و جان تجمع کردند تا از رسانه‌ها “راستش را در مورد دالایی لاما بگویند”. تظاهرکنندگان از محله تبت کوچک پارکدیل به سمت پارک سیمکو راهپیمایی کردند.

بسیاری پوستر در دست داشتند و پرچم تبت را تکان دادند.

آنها شعار می دادند: «رسانه ها، راستش را بگویید». “ما در کنار دالیا لاما ایستاده ایم.”