اکنون که دولت فدرال به عنوان بخشی از تلاش برای بازتعریف نقش رئیس دولت، از تمجید چند صد ساله خود – “مدافع ایمان” – پادشاه چارلز عنوان جدیدی در کانادا خواهد داشت.

تاج گذاری در روز شنبه یک امر مذهبی است. اسقف اعظم کانتربری، رهبر بالفعل کلیسای انگلستان، ریاست این مراسم را بر عهده خواهد داشت که شامل مسح کردن چارلز با روغن مقدسی است که توسط روحانیون آنگلیکن و ارتدکس در اورشلیم تقدیس شده است.

نخست وزیر جاستین ترودو برای مراسم کلیسا حاضر خواهد بود – این مراسم اساساً یک عشای ربانی انگلیکن است، به جز با شکوه و جلال بیشتر سلطنتی – اما دولت او نشان داده است که علاقه ای به ادامه نقش مذهبی پادشاه در کانادا ندارد.

پوشش سی‌بی‌سی درباره تاج‌گذاری پادشاه چارلز در تاریخ 6 مه از ساعت 4 صبح به وقت شرقی در تلویزیون CBC، شبکه خبری CBC، رادیو CBC و پخش در CBC Gem، CBC News Explore و CBC Listen در همه پلتفرم‌ها در دسترس خواهد بود.

عنوان “مدافع ایمان” به دوره تودور در قرن شانزدهم برمی گردد و به موقعیت منحصر به فرد پادشاه به عنوان “فرماندار عالی” کلیسای انگلستان اشاره دارد – دین دولتی پس از اینکه پادشاه هنری هشتم کلیساهای انگلیسی را از پاپ بیرون کشید. کنترل.

این دوگانگی نقش پادشاه را به رسمیت می شناسد: او هم حاکم و هم یک شخصیت مذهبی است. او در مرکز سیستم دموکراسی پارلمانی وست مینستر قرار دارد و برخی وظایف الهی نیز دارد.

تماشا کنید: شاه چارلز به عنوان “مدافع ایمان” شناخته نخواهد شد. آیا این مهم است؟

با این حال، اقدامی که در لایحه بودجه اخیر دولت ترودو مدفون شده است، کانادا را از این سنت دور می کند.

برای اولین بار از زمان کنفدراسیون، عنوان سلطنتی پادشاه کانادا شامل نقش “مدافع” یا اشاره صریح به ایمان مسیحی چارلز نمی شود.

ذکر «خدا» همچنان باقی است، همانطور که در سطر اول منشور حقوق و آزادی ها وجود دارد.

پادشاه به طور رسمی در این کشور به عنوان “چارلز سوم، به لطف خدا پادشاه کانادا و سایر قلمروها و قلمروهای او، رئیس مشترک المنافع” شناخته می شود.

جاستین ووک، مورخ خانواده سلطنتی در دانشگاه مک مستر، می‌گوید: «آنها می‌خواهند این عنوان را کنار بگذارند زیرا تمایل به مدرن شدن وجود دارد.

فشار زیادی وجود دارد – احساس فوریت – برای اینکه به کانادایی ها نشان دهیم که چرا پادشاه مدرن است و به کانادایی ها نشان دهیم که در قرن بیست و یکم جایگاهی دارد.

ووک گفت که دینداری آشکار عنوان “مدافع” چیزی است که در کانادایی که به طور فزاینده سکولار می شود، قابل “نقد، انتقاد و پرسش” است.

او گفت: «چارلز واقعاً باید کشوری را که به عنوان رئیس دولت ریاست آن را بر عهده دارد، منعکس کند.

زمانی که ملکه فقید الیزابت دوم در سال 1953 به سلطنت رسید، لوئیس سنت لوران، نخست وزیر وقت کانادا که یک کاتولیک بود، پذیرفت که حتی در آن زمان نیز این موضوع “ظریف” بود.

او در نهایت پس از مشورت با کابینه خود تصمیم گرفت که عنوان “مدافع” را در عنوان ملکه کانادا حفظ کند.

سنت لوران گفت: «هیچ ایرادی معقول از جانب هرکسی که به حق تعالی معتقد است که حاکم، رئیس مقام مدنی، به عنوان معتقد و مدافع ایمان توصیف می‌شود، وجود ندارد».

و حتی با پیشروی سایر قلمروهای مشترک المنافع (به عنوان مثال، استرالیا این عنوان را در سال 1973 کنار گذاشت)، کانادا به جایگاه کلیسای ملکه در طول سلطنت طولانی خود اشاره کرد.

سخنگوی شورای خصوصی پادشاه که تحت نظارت وزیر کابینه بیل بلر است، گفت: «تصمیم برای مدرن کردن این عنوان گرفته شد تا کانادا با سایر کشورهای مشترک المنافع همسو شود.

تصمیم دولت برای کنار گذاشتن این عنوان و به هم زدن قرن‌ها تاریخ سلطنتی با بالا انداختن دسته جمعی در این کشور مواجه شده است.

کانادایی ها به طور فزاینده ای بی دین هستند. این کشور نسبت به زمانی که الیزابت این عنوان را به عهده گرفت، اکنون تعداد کمتری مسیحی دارد.

به عنوان مثال، در سال 1991، طبق داده های آمار کانادا، 12.5 درصد از کانادایی ها هیچ وابستگی مذهبی نداشتند. در سال 2019، آژانس یک جهش بزرگ را گزارش کرد: 26.3 درصد گفتند که اصلاً دین ندارند.

حدود 63 درصد از کانادایی ها خود را مسیحی می دانند. 10.4 درصد دیگر پیرو ادیان دیگر هستند.

اما تحقیقات Cardus، یک اندیشکده مذهبی، نشان می‌دهد که حتی کمتر کانادایی‌ها (حدود 19 درصد) به طور منظم در یک مراسم مذهبی شرکت می‌کنند و می‌توان آنها را “بسیار متعهد مذهبی” در نظر گرفت.

تماشا کنید: روابط عمیق شاه چارلز با کانادا

همچنین هیچ کلیسای “رسمی” در کانادا وجود ندارد.

کلیسای انگلیکان کانادا، کلیسایی که با کلیسای انگلستان به عنوان بخشی از انجمن انگلیکان پیوند دارد، موجودیت کوچکتری نسبت به 70 سال پیش است – و به هر حال پادشاه هیچ نقش رسمی در آن کلیسا ندارد.

اندرو بنت، سفیر سابق آزادی مذهبی کانادا، گفت: “من پیشینیان تاریخی آن را درک می کنم، اما از اوایل قرن نوزدهم تاکنون هیچ درجه ای از تاسیس مذهبی در این کشور وجود نداشته است.”

او درباره تصمیم دولت گفت: “ما یک کلیسای مستقر نداریم. همچنین اکثریت جمعیتی که این روزها مسیحی می شوند را نداریم. بنابراین کاملا منطقی است. من فکر می کنم مناسب است.”

بنت، یک شماس منصوب شده در کلیسای یونانی-کاتولیک اوکراین، همچنین گفت که از این واقعیت که دولت هنگام تعریف نقش چارلز به «خدا» اشاره خواهد کرد، دلگرم است.

یک “اقتدار بالاتر”

او به سی بی سی نیوز گفت: “خدا هنوز آنجا حضور دارد. این واقعا مهم است.”

“ما بخش قابل توجهی از جمعیت کانادا را داریم که به خدا یا قطعاً به خدا اعتقاد دارند. و به این ترتیب که من فکر می کنم بازتابی از آن چیزی است که ما نیز به عنوان یک مردم هستیم.

و من فکر می‌کنم مهم است که پادشاه ما حتی یک نفر بالاتر از خودش داشته باشد، او که خداست، باید به او هم گزارش دهد – کسی که حتی از او بالاترین مقامی دارد.»

خود چارلز زمانی ایده تغییر عنوان را مطرح کرد و پیشنهاد کرد که می تواند به «مدافع ایمان» تبدیل شود (با کنار گذاشتن «the») تا تنوع مذهبی بریتانیای مدرن و قلمروهای مشترک المنافع را بهتر نشان دهد.

این ایده با برخی از مؤسسات کلیسای انگلستان که می گفتند پادشاه طبق قانون اساسی موظف است از کلیسای دولتی محافظت و از آن دفاع کند، خوب پیش نرفت.

برخلاف کانادا، نخست‌وزیر بریتانیا تا حدی بر اداره کلیسا اختیار دارد و اسقف‌ها در مجلس اعیان، مجلس علیا، می‌نشینند. در انگلستان، کلیسا به طور کامل با امور ایالتی در هم تنیده است.

دستیابی به ادیان دیگر

اما این مانع چارلز نشده است که نشان دهد او نسبت به سایر سنت های مذهبی باز است.

برای چندین دهه، چارلز به طور خاص به اسلام علاقه نشان داده و خواستار روابط بهتر بین غرب و جهان اسلام شده است.

به همین منظور، تاجگذاری چارلز برای اولین بار شامل رهبران مذهبی دیگر مذاهب می شود.

رهبران بودایی، هندو، یهودی، مسلمان و سیک در جنبه های مختلف تاج گذاری شرکت خواهند کرد.

صفوان چودری برای جامعه مسلمانان احمدیه در کانادا سخنرانی می کند.

او گفت که مسلمانان احمدی به ولیعهد احترام می گذارند زیرا پادشاهان گذشته اجازه می دادند آزادی مذهبی در مکان هایی مانند راج بریتانیا، مستعمره سابق شامل هند امروزی، پاکستان و بنگلادش، شکوفا شود.

چودری در مورد شاه امپراتورهای گذشته مانند جورج پنجم، پدربزرگ پادشاه، گفت: «آنها استعمارگر بودند – و هیچ کس از استعمار شدن لذت نمی برد – اما هرگز آزادی مذهبی را رها نکردند.

«تحت سلطه بریتانیا، همه ادیان، صرف نظر از فرقه‌ها و عقاید و نحوه شناسایی آنها، مجاز بودند نه تنها عمل کنند، بلکه اظهار و تبلیغ کنند.

این یک سنت و ارزشی است که آنها تا به امروز حفظ کرده اند – نه تنها در بریتانیا، بلکه در بسیاری از مستعمرات سابق آن، از جمله کانادا.

چودری گفت که گنجاندن مذاهب مختلف توسط چارلز در مراسم تاجگذاری خود نشانه آن است که او به روی تنوع مذهبی باز است – و متمایل به سازگاری با سنت های دیرینه برای پاسخ به تغییر جمعیت شناختی رعایای خود است.

چودری گفت: «شاه چارلز چه خواهد کرد و میراث او چه خواهد بود، باید دید.

“اما ما قبلاً طرز فکر فراگیر او، نگرش باز او را برای یادگیری سایر ادیان، مذاهب، دیدگاه ها و عقاید از جمله اسلام دیده ایم.”